Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

BRUNO SPAMPANATO: CONTROMEMORIALE

Είχα δει πολλές φορές το Μουσολίνι στο Βορρά, και πολλές φορές τον είχα δει πρωτύτερα,  πριν  η κακοτυχία τον οδηγήσει στη λίμνη. Αλλά δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω την εντύπωση που  έχω τώρα για τη πρώτη φορά. Δεν γνωρίζω αυτό που μπορεί να συμβεί . Δεν γνωρίζω  τίποτα και δεν είμαι σε θέση να προβλέψω τίποτα. Αλλά ο Μουσολίνι είναι πραγματικά ένας άλλος Μουσολίνι που δεν γνωρίζω , ο οποίος μου προκαλεί  μια καινούρια , απεριόριστη θλίψη. Είμαι εκεί όρθιος, δίχως να τολμώ να μιλήσω. Ειδικά από αυτή τη τελευταία , συντομότατη ακρόαση δεν έχω κρατήσει ούτε μια σημείωση. Έχω στο μυαλό κάποιες φράσεις , ακόμα και κάποια αποσπάσματα , λες και δεν πέρασαν τα χρόνια από τότε.
Αυτός που μου μιλά είναι ο Μουσολίνι . Λέγει:

- Φτάσαμε στο Αμήν .
Διακόπτω ίσως από απερισκεψία.
-Ντούτσε δεν μπορείτε να μιλάτε για για μέλλον, είσαστε εδώ.
Πιάνει στον αέρα εκείνη τη λέξη "μέλλον" ...
- ... Μέλλον λέξη ερμητική . Μόνο τα γεγονότα μπορούν να  δώσουν σ΄αυτό κάποιο νόημα, αλλά φτάνουμε σε ένα σημείο που οι άνθρωποι μετατρέπονται σε θεατές.
Δημιουργήθηκε μια σύντομη σιωπή: δεν θυμάμαι τι  είπα στη συνέχεια γιατί εκείνος συνέχισε να μιλά, αλλά με μια  διαφορετική φωνή.
-Το ότι εξακολουθώ να υπάρχω δεν έχει παρά  μια αμελητέα μόνο σπουδαιότητα . Αυτό που ενδιαφέρει είναι τα όσα έχουν γίνει. Πολλά πράγματα έχουν καταστραφεί , πολλά ακόμα  θα καταστραφούν στη συνέχεια . Αλλά ακόμα και έτσι η ζημιά δεν είναι ανεπανόρθωτη Σας θέτω ένα ερώτημα. Απαντήστε...
Είπε:
-Θα διατηρήσουν οι Ιταλοί τη μνήμη αυτής της περιόδου; Αλλά δεν περιμένει μια απάντησή μου.
Είπε:
-Αν οι Ιταλοί έχουν μνήμη θα ξαναφτιάξoυν την Ιταλία.
-Ντούτσε , διέκοψα πάλι , αλλά δεν μου άφησε χρόνο.
-Ο Gatti μου είπε πως δεν ήλθατε μόνος.
Ναι συνοδευόμουν από ανθρώπους που ήθελαν να τον χαιρετίσουν.Έδωσε εντολή να παρουσιαστούν και εγώ ο ίδιος έσπευσα να τους καλέσω. 
-"Decima" χαιρέτισαν μπαίνοντας. 
Αυτός είπε:
-Camerati. 
Ζήτησε πληροφορίες γι αυτούς και για τη δράση τους και από το Zanfagna ενημέρωση για τη πολεμική δράση της "Δεκάτης . Στη συνέχεια υπέγραψε τις ταυτότητές τους .Δυο φορές είδαμε την πόρτα εισόδου να μισοανοίγει  προσεκτικά.
Ο Μουσολίνι είχε σηκωθεί όρθιος  , βρισκόταν  στο κέντρο του δωματίου , εμείς στεκόμασταν μπροστά του πάντα σε στάση προσοχής. Κάποιος χτύπησε τη πόρτα διακριτικά. Καταλάβαμε και χαιρετίσαμε . Αλλά σε μένα μου έκανε νόημα να παραμείνω.
Θυμάμαι μόνο το Μουσολίνι που είπε.
-Κανείς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί απόψε , ή αύριο ή μετά. Αλλά εγώ σας έχω δείξει πολλές φορές το δρόμο,  και τώρα ακόμη....
Και στη παράκλησή μου να μου δώσει μόνο διαταγές :
-Δεν υπάρχουν διαταγές .Δεν μπορώ να δώσω διαταγές πλέον . Να υποδείξω δρόμο ναι.
Αυτό που μου είπε ο Μουσολίνι στη συνέχεια   δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
-Με οποιοδήποτε τρόπο προκειμένου να ξαναγίνει η Ιταλία ισχυρή. Η ισχύς ισοδυναμεί με το χώρο , την επιρροή, τον πλούτο. Η κοινωνική επανάσταση δεν είναι υπόθεση για λαούς οκνηρούς ή για άθλια Έθνη, οποιαδήποτε κοινωνική επανάσταση έχει ανάγκη από αυτούς τους όρους , αυτή είναι η διόρθωση που ο Φασισμός επέφερε στον σοσιαλισμό δίχως την οποία  θα καταντούσε μια χάρτινη επανάσταση. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αγνοήσει. 
Στη συνέχεια ο Μουσολίνι είπε:
Έχετε καταγωγή από το Νότο , προέρχεστε από τη θάλασσα, ο εχθρός βρίσκεται στη θάλασσα, είναι ο μόνος εχθρός. Πείτε το αυτό και οποιαδήποτε πολιτική και αν ακολουθήσει η Ιταλία , και με όποιο τρόπο και αν ονομάζεται αυτή, θα είναι ιταλική πολιτική μόνο αν υποχρεώσει την Αγγλία να μας αφήσει να αναπνεύσουμε στη θάλασσα. Την υποχρεώσαμε μια φορά και είμαστε στο σημείο αυτό. Αλλά τα έθνη έχουν ζωή μεγαλύτερη από εκείνη των ηγετών τους. Η Ιταλία έχει περιοριστεί στο Μιλάνο αλλά μόνο για μια χρονιά. το 1945. Η ζωή των Εθνών δεν σταματά πάνω σε κάποια  χρονιά.
Ο Μουσολίνι δεν μου είπε τίποτα περισσότερο. Με χαιρετά . Εγώ δεν έλεγα τίποτα. Στη συνέχεια μου άπλωσε το χέρι και ενστικτωδώς θέλησα να επαναλάβω  τη παλιά χειρονομία που συνηθίζεται στην ιδιαιτέρα  πατρίδα μου από  τα παιδιά  για τους γονείς.
Έσκυψα να του φιλήσω το χέρι. Δίχως να πει μία λέξη παραπάνω ο Μουσολίνι μου άγγιξε το μάγουλο.
Δεν θυμάμαι αν τον αποχαιρέτισα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου