Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

LEON DEGRELLE: TO ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΙΙ


Ο Hitler είχε βαθυγάλανα μάτια, που πολλοί τα έβρισκαν σαγηνευτικά, αν και εγώ, δεν συμμεριζόμουν  την άποψη αυτή. Ούτε ποτέ ένοιωσα ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά  τα χέρια του όπως λεγόταν. Έσφιξα τα χέρια του αρκετές φορές και ποτέ δεν κεραυνοβολήθηκα.
Το πρόσωπό του εξέφραζε συγκίνηση ή απάθεια, σύμφωνα με τη ψυχολογική διάθεση της στιγμής. Κάποιες φορές έδειχνε μουδιασμένος, αμίλητος , ενώ κινούσε τα  σαγόνια του με τρόπο που έδινε την εντύπωση ότι προσπαθούσε  να θρυμματίσει κάτι ..... 
Εντελώς ξαφνικά πλημμύριζε από ζωή   και ξεκινούσε να μιλά  ' αν και είχε μπροστά του κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο ,   έδινε   την εντύπωση ότι  στη πραγματικότητα απευθυνόταν  σε ένα συγκεντρωμένο πλήθος,  εκατοντάδων χιλιάδων , στο  αεροδρόμιο Tempelhof του Βερολίνου .
Στη συνέχεια, έμοιαζε σαν να μεταμορφωνόταν.
Ακόμα και χροιά της φωνής του του,  φωτιζόταν όλο και περισσότερο  καθώς μιλούσε. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό είναι βέβαιο , ο Χίτλερ ήταν παράξενα ελκυστικός   σαν να διέθετε μαγικές δυνάμεις.


Οτιδήποτε, που στις παρατηρήσεις του, μπορούσε να φαίνεται πολύ αυστηρό,   γρήγορα το μετρίαζε  με ένα άγγιγμα του χιούμορ. Ο  κόσμος των χρωμάτων, η αιχμηρή του παρατήρηση   ήταν κάτω από τον έλεγχό του. Σε δευτερόλεπτα μπορούσε να συνθέσει μια λέξη- εικόνα που προκαλούσε χαμόγελο,  ή  κατέληγε σε μια απροσδόκητη και αφοπλιστική μεταμέλεια.  Μπορούσε να είναι σκληρός και αδυσώπητος ακόμη,  με τις αποφάσεις του,  και  ταυτόχρονα να εμφανίζεται εκπληκτικά διαλλακτικός, ευαίσθητος και ζεστός.
Μετά το  1945 ο Hitler κατηγορήθηκε για κάθε  σκληρότητα, αλλά από τη φύση του δεν ήταν σκληρός. Αγαπούσε τα παιδιά  . Ήταν ένα ολότελα φυσικό πράγμα  γι αυτόν να σταματήσει  το αυτοκίνητό του και να μοιραστεί το φαγητό του με νεαρούς ποδηλάτες  κατά μήκος του δρόμου. Μια φορά έδωσε το αδιάβροχό του σε ένα ανήμπορο που βάδιζε αργά κάτω από τη βροχή. Τα μεσάνυχτα μπορούσε να διακόψει την εργασία του  για να προετοιμάσει το φαγητό της σκύλας του  Blondi.
Δεν άντεχε να τρώει και να βλέπει τους άλλους να τρώνε κρέας , γιατί αυτό  προϋπέθετε  το θάνατο ενός ζωντανού πλάσματος .  Αρνιόταν  να θυσία ενός κουνελιού ή μιας πέστροφας μόνο και μόνο για να  του προσφέρουν τροφή. Στο τραπέζι του επέτρεπε τη παρουσία των αυγών , γιατί και μόνο η παρουσία τους  δήλωνε, ότι η κότα ,μάλλον ήταν ακόμη ζωντανή .
Οι διατροφικές συνήθειες του Hitler ήσαν για μένα μια συνεχής πηγή εκπλήξεων.
Πώς θα μπορούσε κάποιος  που ζούσε μέσα σε τέτοια ασφυκτικά  χρονοδιάγραμμα, που είχε   λάβει μέρος σε δεκάδες χιλιάδες εξαντλητικές μαζικές συγκεντρώσεις  από τις οποίες αναδυόταν  μούσκεμα στον ιδρώτα , συχνά χάνοντας από 2-4  λίβρες βάρους σε μια νύχτα ,που κοιμόταν τη νύχτα 3-4 ώρες ,   που από το 1940 μέχρι το 1945  κουβαλούσε στους ώμους του τον κόσμο ολόκληρο από τη στιγμή  που κυβερνούσε  περισσότερα από 380.000.000 Ευρωπαίους ,πως είναι δυνατόν αναρωτιέμαι να επιβιώνει οργανικά   με ένα βραστό αυγό ,λίγη ντομάτα , δύο ή  τρεις τηγανίτες και ένα πιάτο λαζάνια ; Και όμως  παρ όλα αυτά στη πραγματικότητα κέρδιζε  βάρος!
Έπινε μόνο νερό. Δεν κάπνιζε και δεν ανεχόταν να καπνίζουν μπροστά του. Στις μία ή στις δύο μετά τα μεσάνυκτα μπορούσε ακόμα να ομιλεί , ατάραχος , κοντά στο τζάκι , με καλή διάθεση, σχεδόν εύθυμα. Δεν έδειξε ποτέ  κανένα σημάδι  κόπωσης Το ακροατήριό του μπορεί κάποιες φορές να μην άντεχε άλλο  από τη κούραση , ο   Hitler όμως ποτέ .
Περιγράφεται σαν ένας άνδρας γέρος και κουρασμένος .Τίποτα λιγότερο αληθινό. Τον Σεπτέμβριο του 1944 όταν τον παρουσίαζαν σαν υπερβολικά καταβεβλημένο  , πέρασα μαζί του μια εβδομάδα.
Η νοητική και φυσική του δύναμη ήταν ακόμα εξαιρετική. Η απόπειρα κατά της ζωής του στις 20 Ιουλίου του είχε χαλυβδώσει τη θέληση , όσο τίποτε άλλο. ΄Επαιρνε το τσάι του στο Στρατηγείο όπως ακριβώς και στο μικρό, ιδιωτικό του διαμέρισμα στη Καγκελαρία πριν από το πόλεμο, ή απολάμβανε τη θέα του χιονιού στο Berchtesgaden από τη μεγάλη τζαμαρία του σπιτιού του.
Το τελευταίο διάστημα της ζωής του , είναι αλήθεια είχε καμπουριάσει  , αλλά το πνεύμα του παρέμενε διαυγές σαν ακτίνα φωτός.
Η διαθήκη την οποία υπαγόρευσε  με εκπληκτική ψυχραιμία τη παραμονή του θανάτου του , στις 3 το πρωί  της 29ης Απριλίου 1945 , μας προσφέρει μια διαχρονική μαρτυρία. Ο Ναπολέων  στο  Fontainebleau δεν απέφυγε   στιγμές πανικού  πριν από τη παραίτησή του . Ο Hitler απλά έσφιξε τα χέρια των συνεργατών του μέσα στη σιωπή , προγευμάτισε σαν να επρόκειτο για  οποιαδήποτε άλλη ημέρα , και μετά βάδισε  προς το θάνατο  όπως θα πήγαινε σε  ένα περίπατο. Πότε η ιστορία είχε αντιμετωπίσει   τραγωδία, τέτοιων τρομακτικών διαστάσεων, που έφτανε στο τέλος της με μια τόσο σκληρή αυτοπειθαρχία;





3 σχόλια:

  1. προσωπικα πιστευω οτι ηταν βαλτος.οταν η φοβερη μηχανη που ειχε φτιαξει (στρατος,ςς,αστυνομια και πλειοψηφια λαου) επαιρνε χαρακτηρα ανικητο,πηρε εντολη να το στειλει στην αχανη ρωσια για να το καταστρεψει.θα μου πειτε οτι ειναι αυθερετα αυτα που λεω,αλλα υπαρχουν δυο γεγονοτα τα οποια αν μη τι αλλο ειναι υποπτα.α) γιατι στην αρχη του πολεμου σταματησε στην προελαση προς την δουνγκερκη και αφισε 300.000 αγγλοαμερικανους να αποβιβαστουν και να φυγουν ενω μπορουσε να τους αιχμαλωτησει?γιατι εστειλε τον στρατο του στην αχανη ρωσια,παρολο που ερχοταν χειμωνας και ειχε το παραδειγμα του ναπολεωντα?λενε οτι η μανα του ηταν εβραια δεν ξερω αν αληθευει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η προσωπική σου άποψη είναι απόλυτα σεβαστή ανεξάρτητα με το αν συμφωνώ ή όχι. Τόσο για το "θαύμα" της Δουνγκέρκης όσο και για την προς Ανατολάς εκστρατεία υπάρχει πλουσιότατη βιβλιογραφία με βάση την οποία μπορεί κανείς να καταλήξει αν όχι στην "αλήθεια" τουλάχιστον στη νηφάλια προσέγγιση των γεγονότων εκείνης της εποχής. Όσο για το αν ο Χίτλερ ήταν "βαλτός" ,είναι μια καλή ευκαιρία να προεκτείνεις το σκεπτικό σου , να καταδείξεις με όσο το δυνατό μεγαλύτερη σαφήνεια , τη δυναμική της ιστορίας , να κατονομάσεις όσους ενδεχομένως κινούσαν τα νήματα στο παρασκήνιο και να επισημάνεις ποιούς ακριβώς σκοπούς εξυπηρετουσαν όλοι αυτοί. Κάθε πράξη μας κρύβει πάντα επιφανειακά και βαθύτερα αίτια. Δεν συμφωνείς;

    ΥΓ Στα 1940 οι ΗΠΑ δεν είχαν ακόμη μπει (επίσημα) στον πόλεμο και στη Δουγκέρκη στο πλευρό των Γάλλων υπήρχαν Βρετανοί και όχι Αμερικανοί στρατιώτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αγαπητε,ειναι και δικη μου αποψη οτι στην ιστορια κυριαρχει ενας παντοδυνμος νομος.αυτος που λεει οτι τα φαινομενα απατουν.αυτα που συμβαινουν στο εκαστοτε παρον δεν ειναι τιποτα αλλο απο ψεματα,φτιασιδωματα και καλουπια τα οποια δρομολογουν οι ισχυρες εκεινες δυναμεις που κουμανταρουν τους λαους πισω απο την κουρτινα (παραβαν).οι δυναμεις αυτες εκ πρωτης οψεως μπορει να ειναι αορατες,αλλα με μια δυτερη ματια φανερονονται.ειναι ειναοι τα ισχυρα τραστ,λεσχες,οικονομικα υδρυματα,στοες,τραπεζιτες κ.α τα οποια ελεγχουν τον πλανιτη εδω και πολους αιωνες,παραδιδοντας την σκυταλη στους διαδοχουσ τους,(ενας θεος ξερει με ποια κριτιρια,μερικα ειναι και τα κληρονομικα ).αυτοι τωρα δεδομενου οτι εχουν καταφερει να βγαζουν χρημα με το κιλο το οποιο αντιπροσωπευει αερα μπαναλ,(ποιος θα τους ελεγξει αφου εχουν τα πυρινικα)? βαζουν παντα δικους τους ανθρωπους στις κυβερνησεις των κρατων.τετοιους ειχαν και στο ναζιστικο κομμα.εγω πιστευω οτι ειχαν τον πρωτο.και οταν εφεραν σε περας τον σκοπο τους το γρεμισαν.ποιοσ ηταν τωρα αυτος ο σκοπος?μα να φανε τους εβραιους εκεινους που ηταν αντιθετοι με την δημιουργια του κρατους του ισραηλ.ενα ποσοστο εβραιων οι περισσοτεροι απο αυτους ζουσαν στην γερμανια και την πολωνια,ειχαν κανει πολυ μεγαλη συσωρευση πλουτου,περνουσαν καλα και δεν τους ενδιαφερε η δημιουργια του κρατους του ισραηλ. πολοι δε απο αυτους αντιδρουσαν κιολας.ηταν δηλαδη με λιγα λογια ενδοοικογενειακη υποθεση και ξεκαθαρισμα λογαριασμων των υψηλα ισταμενων στο λομπι των σιονιστοεβραιων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή