Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: O ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ


Ασπαζόμεθα την ιεράν γην της ελευθέρας πατρίδος...
Oι βάρβαροι, αφού εβεβήλωσαν, επυρπόλησαν και εδήωσαν επί τρία και ήμισυ έτη, πιεζόμενοι πλέον από την γενικήν συμμαχικήν νίκην και την εθνικήν μας αντίστασιν, τρέπονται εις φυγήν. Και η Κυανόλευκος κυματίζει μόνη εις την Ακρόπολιν...
Από τα βάθη της Ιστορίας οι Ελληνικοί αγώνες πανηγυρίζουν την επάνοδον της ελευθερίας εις την αρχαίαν πατρίδα της. Και στεφανώνουν τήν γενεάν μας. Διότι ολόκληρος ο λαός μας υπήρξεν αγωνιστής της Ελευθερίας. Δεν ευρίσκεται, ασφαλώς, εις την κατεχομένην Ευρώπην άλλο παράδειγμα, τόσον καθολικής αντιστάσεως, και τόσον ακλονήτου αισιοδοξίας δια την τελικήν Νίκην.
Η Κυβέρνηση Παπανδρέου αμέσως μετά την απελευθέρωση
Αλλά προς σε, περισσότερον, λαέ των Αθηνών, λαέ της περιφερείας της Πρωτευούσης, ανήκει ο εθνικός έπαινος. Εδώ επάλλετο η αδάμαστος καρδία της Ελλάδος. Εδώ ήσαν ευτυχείς, όσοι επροκινδύνευαν και κατεθλίβοντο, όσοι δεν είχαν την ευκαιρίαν να κινδυνεύσουν.....
Και προς σας, Νέοι και Νέαι, εκφράζομεν τον θαυμασμόν μας. Είχατε μεταβάλει εις καθημερινήν συνήθειαν την πρόκλησιν του εχθρού και την περιφρόνησιν του θανάτου. Εμπρός εις τα στόμια των πυροβόλων του εζητωκραυγάζατε την Ελλάδα!
Ολόκληρος ο Ελληνικός λαός, έχει καταστή άξιος της πατρίδος. Με το πέρασμα των καιρών, εις το περίλαμπρον έπος της Αλβανίας θα προστεθή και ο μύθος της καθολικής αντιστάσεως...
Άπειρα όμως υπήρξαν τα θύματα των βαρβάρων... Υποκλινόμεθα ευλαβώς ενώπιον των ονομαστών και ανωνύμων μαρτύρων της Ελευθερίας. Εις την ευγνωμοσύνην του Έθνους, αιωνία θα είναι η μνήμη των...
Και εκτός της δούλης πατρίδος, εις το κοινόν συμμαχικόν μέτωπον της Ελευθερίας, τα τέκνα της Ελλάδος εξηκολούθησαν τον αγώνα.
Και το Πολεμικόν και το Εμπορικόν Ναυτικόν μας επί τέσσαρα έτη μάχονται, προσφέρουν σκληροτάτας θυσίας και επιτελούν ηρωικά κατορθώματα.
Και η απαράμιλλος Αεροπορία μας ευρίσκεται εις την πρώτην γραμμήν και θεωρείται οπό την συμμαχικήν ηγεσίαν υπόδειγμα.
Και ο στρατός μας της Μέσης Ανατολής μας έδωσε το Ελ Αλαμέιν, τον Ιερόν Λόχον και, προχθές, την δόξαν του Ρίμινι.
Η ελευθέρα πατρίς αναμένει με βαθείαν συγκίνησιν τα ξενητεμένα παιδιά της, τα oποία σήμερον με τόσην ακαταμάχητον νοσταλγίαν στρέφουν προς τας ακτάς μας ανυπόμονα τα υγρά βλέμματα των...
Αλλά κατά την ημέραν της μεγάλης αυτής εθνικής χαράς επιθυμούμεν να απευθύνωμεν ευγνώμονα χαιρετισμόν και προς τους Μεγάλους Συμμάχους μας. Υπήρξαν σταθεροί και θερμοί προστάται μας καθ' όλην την διάρκειαν του κοινού αγώνος. Και εις ημέρας δοκιμασίας και εις ημέρας χαράς ευρίσκοντο εις το πλευρόν μας. Όταν ο κατακλυσμός των βαρβάρων εκάλυπτε την πατρίδα μας και οι στρατιώται της Μεγάλης Βρεταννίας εγκατέλειπαν την Ελλάδα, μας υπεσχέθησαν ότι θα επανέλθουν ελευθερωταί. Και σήμερον τηρούν τον λόγον των. Τους εκφράζομεν την βαθυτάτην ευγνωμοσύνην του Έθνους.
1) Ο αγών συνεχίζεται. Αλλά ο αγών συνεχίζεται. Οι βάρβαροι υπάρχουν ακόμη εις την Ελλάδα. Και το μέτωπον της ελευθερίας δίδει την τελευταίαν του μάχην εναντίον του ναζισμού. Εις την τελικήν αυτήν φάσιν του αγώνος της ελευθερίας εναντίον της βαρβαρότητος, κατά την οποίαν ακόμη και οι χθεσινοί ηττημένοι προσπαθούν να παρεμβληθούν παριστάνοντες τους «συνεμπολέμους», η Ελλάς, ο ένδοξος πρωταγωνιστής, δεν δύναται ν' απουσιάση. Μέχρι της τελικής νίκης θα είμεθα συμπαραστάται των Μεγάλων Συμμάχων μας.
2) Η λογοδοσία του παρελθόντος. Η Κυβέρνησις επανερχομένη εις την ελευθέραν πατρίδα, οφείλει να λογο-δοτήση δια το παρελθόν και να χαράξη τας κατευθύνσεις του μέλλοντος.
Αχάριστος είναι σήμερον η αναδρομή εις το παρελθόν. Αρκούμεθα εις την διαπίστωσιν, ότι εκληρονομήσαμεν ερείπια εις την Μέσην Άνατολήν και ένοπλον διαίρεσιν εις την δούλην πατρίδα... Σύμφωνα με τον πικρόν λόγον του ήγέτου της Μεγάλης Βρεταννίας, «η αίγλη της Ελλάδος είχεν αμαυρωθή».
Και σήμερον, η Κυβέρνησις ευρισκομένη ενώπιον του Ελληνικού λαού, έχει το δικαίωμα να διακηρύξη, ότι και η συμμαχική θέσις της Ελλάδος έχει επανεύρει την παλαιάν της αίγλη. Και αι ένοπλοι δυνάμεις μας παλλόμενοι από πίστιν προς την πατρίδα, καθ' ημέραν δοξάζονται. Και η σημερινή πάνδημος συγκέντρωσις αποδεικνύει, ότι έχομεν υπερνικήσει τον εμφύλιον πόλεμον και ότι έχει επιβληθή η ιδέα της Εθνικής ενώσεως. Περισσότερον όμως ενδιαφέρει το μέλλον...
3) Αι κατευθύνσεις του μέλλοντος. Εθνική αποκατάστασις. Από τήν εποχήν του Λιβάνου διακηρύξαμεν, ότι κύριος σκοπός της Κυβερνήσεως είναι η εθνική απελευθέρωσις και αποκατάστασις.Η Εθνική απελευθέρωσις, ευτυχώς, συντελείται. Υπολείπονται ακόμη εις τήν Χώραν μας βάρβαροι, αλλά δεν είναι μακράν η ημέρα της πλήρους απολυτρώσεως.
Οι Βούλγαροι είχαν ελπίσει, ότι με τα τεχνάσματα της τελευταίας στιγμής, θά ήτο δυνατόν να εξαπατήσουν τους συμμάχους και να παραμείνουν εις τα ιερά μας εδάφη. Με το διάταγμα της 28ης Σεπτεμβρίου εξ Ιταλίας, είχαμεν ήδη εξαγγείλει, ότι «απετέλει απόφασιν όλων των μεγάλων συμμάχων μας, και της Μεγάλης Βρεταννίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ρωσίας, όπως οι Βούλγαροι αμέσως, άνευ όρων, και άνευ συζητήσεων, εγκαταλείψουν τα Ελληνικά εδάφη».
Και η διαβεβαίωσίς μας εν τω μεταξύ, έχει επαληθεύσει. Οι Βούλγαροι διετάχθησαν και ηναγκάσθηκαν ν' αποδεχθούν, όπως εντός δέκα πέντε ημερών, εγκαταλείψουν την Μακεδονίαν και την Θράκην εις τας οποίας απεστάλησαν ήδη Υπουργοί, αντιπρόσωποι της Κυβερνήσεως δια την εγκατάστασιν Ελληνικών Αρχών.
Προς τα θύματα των βαρβάρων της Βαλκανικής, τους αδελφούς μας της Μακεδονίας και της Θράκης, είτε ευρίσκονται εις το εσωτερικόν της Βουλγαρίας, είτε εις την ελευθέραν Ελλάδα, είτε παρέμειναν επί τόπου και εδοκιμάσθησαν περισσότερον, η Κυβέρνησις συμμεριζόμενη την βαθυτάτην Εθνικήν των συγκίνησιν, τους παρέχει την διαβεβαίωσιν, ότι θα είναι στοργικός συμπαραστάτης δια την επάνοδον εις τας ερημωθείσας εστίας των και την αποκατάστασιν της οικονομικής των ζωής.
Αλλά σκοπός μας δεν είναι μόνον η Εθνική απελευθέρωσις. Είναι επίσης και η Εθνική μας ολοκλήρωσις. Το Συμβόλαιον του Λιβάνου, το οποίον έχουν συνυπογράψει όλα τα κόμματα, όσα μετέχουν εις την Κυβέρνησιν, ορίζει ως περιεχόμενον του Εθνικού μας προγράμματος «την πλήρη Εθνικήν μας αποκατάστασιν και την πλήρη ασφάλειαν των νέων συνόρων μας».
Η Βόρειος 'Ηπειρος αποτελεί αναπόσπαστον τμήμα της Ελλάδος. Και έχει προσφάτως καθαγιασθή και από τους τάφους των ηρώων μας.
Τα Δωδεκάνησα θα επανέλθουν εις την Ελλάδα. Αλλά υπάρχει επί πλέον και το δικαίωμα της ασφαλείας. Γνωρίζομεν, ότι χωρίς καθολικόν σύστημα ασφαλείας, η τοπική ασφάλεια των συνόρων δεν ημπορεί ν' αποτελέση επαρκή εγγύησιν. Εφ' όσον όμως και μετα την καθιέρωσιν του συστήματος της γενικής ασφαλείας, πρόκειται να διατηρηθούν τα σύνορα των Κρατών, και η Ελλάς θα διατήρηση τα σύνορα της και θα διεκδικήση την πλήρη ασφάλειαν των. Διότι υπέστη εντός μιας γενεάς, τρεις εισβολάς από τους Βουλγάρους και μίαν από τον Ίταλικόν φασισμόν. Και έχει το δικαίωμα, έπειτα από τους αγώνας και τας θυσίας της, να αποκτήση, επί πλέον, το αίσθημα της πλήρους τοπικής ασφαλείας δια το μέλλον...
Ομιλών δια τα Ελληνικά σύνορα της Μακεδονίας, και της Θράκης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχεν είπει: «Η Ελλάς στερείται σπονδυλικής στήλης».
Ήλθεν η ώρα να την αποκτήση...
4) Οικονομική αποκατάστασις. 
Παραλλήλως προς την εθνικήν μας αποκατάστασιν η Κυβέρνησις τάσσει εις τους πρώτους σκοπούς της την μέριμναν δια την οικονομικήν αποκατάστασιν της Χώρας.
Κατά την διάρκειαν της δουλείας καθολική υπήρξεν η κατάρρευσις της Εθνικής μας οικονομίας και απάνθρωποι αι στερήσεις του λαού μας.
Η Κυβέρνησις καθ' όλην την διάρκειαν της παραμονής μας εις το εξωτερικόν κατέβαλεν αδιαλείπτους προσπαθείας δια την εξασφάλισιν επαρκούς βοηθείας προς την Ελλάδα.
Υπεστηρίξαμεν πάντοτε και οφείλομεν να ομολογήσωμεν ευγνωμόνως, ότι εύρομεν πρόθυμον συναντίληψιν εκ μέρους των Μεγάλων Συμμάχων, ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί μίαν από τας περιπτώσεις των κατεχομένων χωρών της Ευρώπης. Αποτελεί μοναδικήν περίπτωσιν και ως τοιαύτη πρέπει να αντιμετωπισθή. Η Ελλάς έχει την προτεραιότητα των υπηρεσιών προς την κοινήν συμμαχικήν υπόθεσιν. Πρώτη αντετάχθη εις τον άξονα, ενώ το μέλλον εφαίνετο σκοτεινόν, και ενίκησε τον Φασισμόν και καθυστέρησε την επίθεσιν του Ναζισμού εναντίον της Μέσης Ανατολής και της Σοβιετικής Ρωσίας. Και τοιουτοτρόπως, ή έσωσε τον πόλεμον, ή εσυντόμευσε την νίκην.
Η Ελλάς έχει επίσης την θλιβεράν προτεραιότητα των θυσιών. Κατάκειται εις ερείπια. Μόνον η ψυχή του λαού μας είναι ορθία, αντέχει και μάχεται...
Δικαιούται επομένως να διεκδικήση και την προτεραιότητα της ανοικοδομήσεως. Η προτεραιότης αυτή μας ανεγνω-ρίσθη κατά την διάρκειαν του πολέμου.
Η άρσις του αποκλεισμού και η αποστολή τροφίμων και φαρμάκων απετέλεσαν πράγματι μοναδικόν προνόμιον της Ελλάδος. Και οφείλομεν εις την προνομιακήν αυτήν μέριμναν των Μεγάλων Συμμάχων, καθώς και του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, δια την οποίαν είμεθα βαθύτατα ευγνώμονες, την επιβίωσιν της φυλής μας.
Την ίδιαν προτεραιότητα ζητούμεν και δια το μέλλον.
Γνωρίζομεν βεβαίως, ότι ο πόλεμος συνεχίζεται και αι μεταφοραί είναι βεβαρυμέναι. Αλλά είμεθα βέβαιοι, ότι η έκ-κλησις της Ελλάδος δια την παροχήν άμεσου επισιτιστικής βοηθείας και περιθάλψεως, καθώς και δια την ταχείαν και πλήρη οικονομικήν της ανασυγκρότησιν, ευρίσκει και πάλιν θερμοτάτην απήχησιν.
Δεν πρόκειται βεβαίως να αποτελέση το ιδεώδες μας η επάνοδος εις την προπολεμικήν μας οικονομίαν. Η Ελλάς ήτο και τότε η πτωχοτέρα Χώρα της Ευρώπης, με το μικρότερον εθνικόν εισόδημα. Οφείλομεν να αποβλέψωμεν δια το μέλλον εις την σοβαράν αύξησιν του εθνικού μας εισοδήματος και ταυτοχρόνως εις την δικαίαν διανομήν του. Το ιδεώδες μας είναι να πραγματοποιήσωμεν συγχρόνως και την οικονομικήν ευημερίαν και την κοινωνικήν δικαιοσύνην. Πιστεύομεν εις την Λαοκρατίαν. Η λαοκρατία δεν σημαίνει μόνον δικαίωμα ψήφου. Σημαίνει επίσης δικαίωμα ζωής, δικαίωμα ευημερίας, δικαίωμα πολιτισμού. Και ο λαός μας με τους απαράμιλλους αγώνας και τας σκληροτάτας θυσίας του κατέκτησε το δικαίωμα να του ανήκη το μέλλον.
Νέος Κόσμος θα υψωθή από τα ερείπια...

5) Θα υπάρξη Κράτος. Αλλά δια την επιδίωξιν και της εθνικής και της οικονομικής αποκαταστάσεως θα χρειασθή το απαραίτητον όργανον: το Κράτος.
Ανήκει δια τούτο εις τους αμέσους και θεμελιώδεις σκοπούς μας η αποκατάστασις της λειτουργίας του ελευθέρου Ελληνικού Κράτους.
Επί μίαν οκταετίαν το ελεύθερον Ελληνικόν Κράτος είχε καταλυθή από την Δικτατορίαν και την Κατοχήν. Ήλθεν ο καιρός να υπάρξη!
Εις τα καθεστώτα του Φασισμού το Κράτος υποτάσσεται εις το Κόμμα. Εις τα ελεύθερα λαοκρατικά πολιτεύματα, το Κόμμα, η Όργάνωσις, υποτάσσονται εις το Κράτος. Εις τα ελεύθερα πολιτεύματα η πλειοψηφία κυβερνά, η μειοψηφία ελέγχει, αλλά το Κράτος, αι Δημόσιοι λειτουργίαι δεν ανήκουν, ούτε εις την πλειοψηφίαν, ούτε εις την μειοψηφίαν. Ανήκουν εις την Ιδέαν της πατρίδος και υπηρετούν το σύνολον τοϋ λαού.
Εις το Κράτος δικαίου κύριος είναι ο Νόμος.
Το Ελληνικόν Κράτος εις το παρελθόν δεν υπενομεύθη μόνον από τον Φασισμόν. Υπενομεύθη και από την συναλλαγήν.
Yπήρξαν εις τo παρελθόν περίοδοι ακμής και περίοδοι πτώσεως του Ελληνικού Κράτους. Η Κυβέρνησις της Εθνικής ενώσεως έχει απόφασιν να επαναφέρη τας λαμπροτέρας ημέρας του. Η τάξις, η προσωπική ασφάλεια και η πολιτική ελευθερία του λαού, θα κατοχυρωθούν. Το σύνθημα θα είναι: Ελευθερία και Νόμος. Διότι τα αιώνια αμετακίνητα συστατικά της αληθούς Πολιτείας είναι η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη. Εν τη μερίμνη προς αποκατάστασιν του ελευθέρου Ελληνικού Κράτους, η Κυβέρνησις θα επιδιώξη την ανασύνταξιν των ενόπλων δυνάμεων του Έθνους με κριτήρια αποκλειστικώς Εθνικά και στρατιωτικά, όπως προσδιορίζει το Εθνικόν Συμβόλαιον του Λιβάνου.
Θά αποδοθούν αι δίκαιαι τιμαί εις τους γενναίους αγωνιστάς των ανταρτικών μας δυνάμεων, και τα στελέχη των θα εύρουν την πρέπουσαν θέσιν εις τον ανασυντασσόμενον τακτικόν στρατόν.
Βάσις του Εθνικού μας στρατού δια το μέλλον, όπως συνέβαινεν ανέκαθεν εις την Ελλάδα και όπως συμβαίνει εις όλους τους ελευθέρους λαούς, θα είναι η τακτική στρατολογία. Ολόκληρος ο Ελληνικός λαός διεκδικεί την τιμήν να είναι υπερασπιστής της πατρίδος.
Το γνώριμον κινηματικόν πνεύμα των ενόπλων μας δυνάμεων θα καταλυθή. Θα γίνη συνείδησις και πράξις, ότι ο στρατός δεν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ο κυρίαρχος λαός, του οποίου την θέλησιν εκφράζει η Κυβέρνησις. Και τας διαταγάς της Κυβερνήσεως εκτελεί ο Στρατός.
Θα γίνη συνείδησις και πράξις, ότι ο στρατός δεν ημπορεί ν' ανήκη, ούτε εις πρόσωπα, ούτε εις κόμματα.
Ανήκει μόνον εις την πατρίδα και υπακούει μόνον εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως. Θα επιδιωχθή επίσης η ανασύνταξις των Σωμάτων της Δημοσίας Ασφαλείας. Και κατά τας δύο περιόδους της δουλείας του Έθνους, της εσωτερικής και εξωτερικής, εις τα Σώματα της Δημοσίας Ασφαλείας και ιδίως εις την Χωροφυλακήν, παρουσιάσθησαν συμπτώματα ηθικής κρίσεως.Δεν έχομεν το δικαίωμα να τα καταδικάσωμεν εν τω συνόλω των, διότι υπήρξαν πολλοί, και αξιωματικοί και άνδρες, οι οποίοι εν μέσω δυσχερεστάτων καταστάσεων, επετέλεσαν μ' όλα ταύτα το εθνικόν των καθήκον. Θα είναι όμως αυστηροτάτη η εκκαθάρισις και ανασύνταξις, ώστε να εμπνεύσουν δια το μέλλον πλήρη εμπιστοσύνην, ότι δεν θα είναι όργανα τυράννων προς δίωξιν των Ελλήνων, αλλά φρουροί της τάξεως και της ασφαλείας των πολιτών.
Θα γίνη επίσης γενική ανασύνταξις των Δημοσίων Υπηρεσιών μας. Και της Δικαιοσύνης, και της Διοικήσεως, και των Πνευματικών Ιδρυμάτων μας, καθώς και των άλλων Οργανισμών Δημοσίου Δικαίου.
Κατά την σκοτεινήν περίοδον της δουλείας του Έθνους, ο Λαός μας υπήρξεν αξιοθαύμαστος. Έδωκεν απαράμιλλα δείγματα ιδεαλισμού και αυτοθυσίας. Αλλά υπήρξε κρίσις της Ηγεσίας.
Η ηγέτις Τάξις, κατά μέγα μέρος, δεν απεδείχθη αξία του λαού. Εις τον καιρόν της Δικτατορίας, και το Πανεπιστήμιον, και ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιον Επικρατείας, καθώς και τα άλλα Ανώτατα Ιδρύματα μας, εκτός ολίγων λαμπρών εξαιρέσεων, περίπου εχρεωκόπησαν.
Επροτίμησαν να γίνουν επαγγελματικά σωματεία, μεριμνώντα δια τα βιοτικά συμφέροντα των μελών των. Και ελησμό-νησαν, ότι η πρώτη αποστολή των Ανωτάτων Ιδρυμάτων, τα οποία εις τας Δημοκρατίας αποτελούν την ηγέτιδα τάξιν, είναι να γίνωνται θεματοφύλακες των όρων της υπάρξεως των ηθικών αξιών του Έθνους.
Και ανήκει εις τους όρους της υπάρξεως εις τας πρώτας ηθικάς αξίας, και η Εθνική και η πολιτική μας ελευθερία.
Δια τούτο, θα προνοηθή ώστε η ηγέτις τάξις, να μη έχη μόνον επαγγελματικήν επάρκειαν. Να έχη κατ' εξοχήν χαρακτήρα. Να έχη υψηλόν φρόνημα. Ν' αποτελήται από Εθνικάς και ηθικάς προσωπικότητας, αι οποίαι θα γνωρίζουν να προ-μαχούν εις τας επάλξεις των ιδεών και να πίπτουν, όταν χρειασθή, και να γίνωνται το παράδειγμα...
6) Oι ένοχοι θα τιμωρηθούν. Αλλά το Κράτος του Δικαίου δεν ημπορεί να θεμελιωθή δια το μέλλον, εάν δεν έχη συντελεσθή η ηθική κάθαρσις του παρελθόντος. Και δια τούτο εκτός των εκκαθαρίσεων των Δημοσίων Υπηρεσιών, εκτός των πειθαρχικών ποινών, θα χρειασθή επίσης και η ικανοποίησις του Εθνικού αιτήματος προς επιβολήν των δικαίων ποινικών κυρώσεων. Το Εθνικόν Συμβόλαιον τοϋ Λιβάνου επαγγέλλεται την επιβολήν σκληρών κυρώσεων κατά των προδοτών της πατρίδος και των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του λαού μας. Με το διάγγελμα της 4ης Σεπτεμβρίου, η Κυβέρνησις επανέλαβεν την υπόσχεσιν, ότι «η Εθνική Νέμεσις θα είναι αδυσώπητος».
Και τώρα θα τηρήση την υπόσχεσίν της. Ο νόμος της επιβολής των δικαίων κυρώσεων έχει δημοσιευθή και θα τεθή αμέσως εις εφαρμογήν. Έχουν προνοηθή όλαι αι εγγυήσεις, ώστε να μη μεταβληθή εις όργανον εκδικήσεως και ικανοποιήσεως παθών. Εμπνευστής των ποινών θα είναι η συνείδησις του Έθνους. Δεν πρόκειται βεβαίως εις τήν Ελλάδα, όπως συνέβη εις άλλας χώρας, περί μεγάλου αριθμού ένοχων, περί μερίδων λαού, αι οποίαι ηπίστησαν προς το Έθνος και προσεχώρησαν εις τον κατακτητήν. Εις την Ελλάδα υπήρξε καθολική η πίστις προς την συμμαχικήν υπόθεσιν και ελάχιστα τα περιστατικά της προδοτικής συνεργασίας με τον εχθρόν. Αλλά ακριβώς δι' αυτό, διότι ευρίσκοντο εις πλήρη αντίθεσιν προς το καθολικόν αίσθημα του λαού, θα πρέπει να υποστούν αυστηράν καταδίκην.
Η εκκαθάρισις των ευθυνών του παρελθόντος, θα ικανοποιήση το καθολικόν Εθνικόν και ηθικόν αίτημα, θα εξυγιάνη την ατμόσφαιραν, θα εξατμίση την δικαίαν αγανάκτησιν του λαού και θα θεμελιώση ασφαλέστερον το μέλλον της Εθνικής μας αναγεννήσεως.

7) Ο λαός ανακτά τας ελευθερίας του. Η αποκατάστασις της λαϊκής κυριαρχίας ανήκει κατ' εξοχήν εις τους πρώτους και θεμελιώδεις σκοπούς μας. Ο λαός ανακτά τας ελευθερίας του και γίνεται ο κυρίαρχος της Χώρας του.Η Κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως, έχει απόφασιν να χωρήση εις την ταχυτέραν δυνατήν ενέργειαν και δημοψηφίσματος και εκλογών συντακτικής συνελεύσεως, καθώς και δημοτικών και κοινοτικών εκλογών. Και αποτελεί ζήτημα τιμής δια την Κυβέρνησιν, όπως η λαϊκή ετυμηγορία εκδηλωθή κατά τρόπον απολύτως γνήσιον. Είναι πλέον καιρός, έπειτα από την μακράν περίοδον της δουλείας, όπως ο Ελληνικός λαός, απηλλαγμένος πάσης υλικής και ψυχολογικής βίας, αποφασίση κυριάρχως και δια το πολίτευμα και δια το κοινωνικόν καθεστώς και δια την κυβέρνησιν της αρεσκείας του, καθώς επίσης και δια τους δημοτικούς και κοινοτικούς άρχοντας του. Δεν ημπορούμεν να προχωρούμεν με τα τεκμήρια του παλαιού παρελθόντος, τα οποία ευλόγως τίθενται υπό αμφισβήτησιν. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη νομιμότητος. Το έθνος χρειάζεται οριστικόν πολίτευμα και λαοπρόβλητον κυβέρνησιν, ώστε ν' αναληφθή μετά σταθερότητος η προσπάθεια της μεγάλης δημιουργίας του μέλλοντος.
8) Η Εθνική ένωσις. Έως τότε, μόνον η Εθνική ένωσις σώζει!
Απέδωκεν ήδη υπέρ του τόπου μέγα αγαθόν. Ηυξήθη το διεθνές κύρος της Ελλάδος και συνετελέσθη η ομαλή μετάβασις από της δουλείας εις την απελευθέρωσιν, η οποία από όλους σχεδόν εθεωρείτο απίστευτος, ώστε σήμερον να προσλαμβάνη περίπου, τας διαστάσεις του «θαύματος». Πρός όλους τους συντελεστάς του, απευθύνομεν δημόσιον έπαινον καί τους εκφράζομεν τας θερμάς ευχαριστίας της Κυβερνήσεως, διότι επειθάρχησαν εις τας εντολάς της και εδικαίωσαν την εμπιστοσύνην της. Παρόμοια θαύματα η Εθνική μας ένωσις θα δυνηθή να επιτέλεση, εάν συνεχισθή με την ιδίαν ειλικρίνειαν και την ιδίαν πίστιν και εις το μέλλον.
Όλοι οι μεγάλοι σκοποί, τους οποίους ανεπτύξαμεν, χωρίς την Εθνικήν ένωσιν, δεν ημπορούν να πραγματοποιηθούν, ενώ με την ένωσιν θα ευοδωθούν ασφαλώς εις τρόπον ώστε από το σημερινόν χάος να προέλθη ένας Νέος Ρυθμός από τα ερείπια της δουλείας, ένας Νέος Κόσμος, άξιος φορεύς της Εθνικής μας αναγεννήσεως. Η εποχή μας ανήκει βεβαίως εις άλλον αιώνα, έχει όμως πολλάς ομοιότητας με την εποχή του 21. Και σήμερον, όπως και τότε, εξερχόμεθα από τον αγώνα πλήρεις από δόξαν, ερείπια και διχόνοιαν. Γνωρίζομεν, που ωδήγησε τότε η διαίρεσις και οφείλομεν να εμπνευσθώμεν από το παράδειγμα, δια να το αποφύγωμεν...
Όταν προ εξαμήνου έφθασα εις Κάιρον, διεκήρυξα ότι μετέβαινα ως σταυροφόρος της Εθνικής μας ενώσεως. Σήμερον επιστρέφων εις την ελευθέραν πατρίδα, επί κεφαλής της Εθνικής Κυβερνήσεως, διακηρύττω και πάλιν, ότι επανέρχομαι σταυροφόρος της Εθνικής ενώσεως. Και είμαι ευτυχής, ότι έχει πραγματοποιηθή. Αλλά πρέπει να διαρκέση μέχρι της λαϊκής ετυμηγορίας, η οποία θα καθιερώση το οριστικόν πολίτευμα και την κυβέρνησιν του μέλλοντος. » Με την ευθύνην του Κυβερνήτου διακηρύττω, και επιθυμώ να γίνη κοινή συνείδησις, ότι χωρίς την Εθνικήν μας ένωσιν, τα υπέρμετρα συμφέροντα του Έθνους και του λαού μας, διατρέχουν τον έσχατον κίνδυνον.
Μόνον η Εθνική ένωσις σώζει.
Αλλά ευτυχώς, δεν υπάρχει κανείς λόγος ανησυχίας. Όλαι αι δυνάμεις αι οποίαι συνεργάζονται εις την Κυβέρνησιν, έχουν αποδείξει, ότι κατέχονται από την πίστιν της Εθνικής ενώσεως.
Και δια τούτο θα διαρκέση.
Και όπως εθαυματούργησε μέχρι τούδε, θα θαυματουργήση και εις το μέλλον.
Λαέ των Αθηνών:
Εορτάζομεν σήμερον την Ανάστασιν.
Με βαθυτάτην συγκίνησιν σου απευθύνω τον εγκάρδιον χαιρετισμόν της πατρίδος.
Και χαιρετίζω επίσης το ηρωϊκόν, μαχόμενον, ελευθερούμενον Έθνος.
Ζήτω η Αιωνία Ελλάς!
Ζήτωσαν οι Μεγάλοι μας Σύμμαχοι!
Ζήτω η Ελευθερία!»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου