Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

 
Ξημέρωσε όμως η μέρα και μαθεύτηκε το δυσάρεστο γεγονός ότι το 2ο Σύνταγμα θα προπορευόταν στην καταδίωξη του εχθρού. Το έδαφος ήταν γυμνό, με συνεχόμενους μικρούς λόφους.
Δεν είχαμε τρόπο να κρυφτούμε. Με άλματα όμως και σε ακροβολισμό, με λίγες απώλειες, καταλάβαμε το ύψωμα όπου είχαν οι Τούρκοι παρατηρητήριο τους, βαλλόμενοι εμείς από πυκνά πυρά| πυροβολικού. Στο παρατηρητήριο τους είχαν αφήσει μία χλαίνη και δύο ρόλους καλώδιο με το τηλέφωνο τους Γύρισα από συνήθειο τη μανιβέλα και μια φωνή μου είπε: «Γαμιέσαι, Γιουνάν». Εγώ δεν ήξερα να του πω το ίδιο στα τούρκικα. Του το φύλαγα πάντως.
Σαν ξημέρωσε, ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση, περιμένοντας διαταγή. Ήρθε όμως ένας σύνδεσμος του τάγματος και παρέδωσε σήμα να παραμείνει ο λόχος στο ύψωμα προς υπεράσπιση της φάλαγγας που βάδιζε κατά μήκος του πλησίον ποταμού με κατεύθυνση το Σεϊντί Γαζί.131

Τα άλλα δύο τάγματα του συντάγματος μας ήταν πλαγιοφυλακή προς εξασφάλιση του κυρίου σώματος.
Ήμαστε τυχεροί: βλέπαμε από το λόφο τα δύο τάγματα και τμήμα του 5/42 των Ευζώνων που μάχονταν με πολλές απώλειες, άλλες τόσες είχε και ο εχθρός. Νικήσαμε όμως και στα χέρια μας έμειναν εβδομήντα αιχμάλωτοι, τρεις ήταν για σκότωμα, με τα χαντζάρια στα χέρια τους, να φοβηθούν οι άλλοι. Ρώτησα εκείνους τους τρεις μήπως ήταν τηλεφωνητές, ο ένας τους, ο νεότερος, κούνησε το κεφάλι του. «Να τον γαμήσετε», φώναξα στους συναδέλφους και απομακρύνθηκα. Μέτρησα τρεις πυροβολισμούς.
 
131. «Ο Σεϊντής ήταν ένας αρχαίος Οθωμανός συνταγματάρχης που είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στην πόλη αυτή και στους βυζαντινούς χρόνους διακρίθηκε ικανός και νικητής. Όλο το όνομα του ήταν Σεϊντί Τεφίκ Εφέντι. Όταν αναδείχθηκε στους αρχαίους πολέμου νικητής, οι άνθρωποι τον ονόμασαν Σεϊντί Γαζί, πάει να πει νικητής και
τροπαιούχος. Και προς τιμή του ονόμασαν την πόλη, που ως τότε λεγόταν Τρίγλια, σε Σεϊντί Γαζί. Σε αυτή την πόλη δεν υπήρχε χριστιανική ψυχή. Στο κοιμητήριο όμως το πιο μικρό μνήμα ανήκει, κατά τις παραδόσεις, σε μιαν Ελληνοπούλα δούκισσα, την Ειρηνούσα»  (Δήλωση του Καραγιάννη).
Το Σεϊντί Γαζί (35 χλμ. στα νοτιοανατολικά του Εσκί Σεχίρ, 8.000 κάτοικοι), παρά τον ποταμό Σεγίτ Σου (ΙΙαρθένιο), υπήρξε έδρα Διοίκησης Σώματος Στρατού με ένα τάγμα της Διοίκησης Μετόπισθεν και έδρα της 13ης Μεραρχίας. Κέντρο ανεφοδιασμού και νοσηλευτικό κέντρο, αποτελούσε κόμβο νέας διοίκησης, που περιελάμβανε τo Εσκί Σεχίρ και την Κιουτάχεια (ΕΙΕ).
«Άνω της πολίχνης εις ύψος 120 μ. υπάρχει μέγας τεκές (μονή δερβισών)... ένθα φυλάσσεται η σορός του εθνικού Οθωμανικού ήρωος Σεϊντή εντός λάρνακος μήκους υπέρ τα 4 μ. Παρά την λάρνακα ευρίσκεται σαρκοφάγος, εν η υποτίθεται ότι εναπετέθη ο νεκρός Οθωμανίδος τινός πριγκιπίσσης, η οποία κατά την παράδοσιν εφόνευσε τον Σεϊντή ακουσίως. Περί τον τάφον καίουσι τέσσερα μεγάλα κηροπήγια φέροντα αναγλύφους τας εικόνας της Παναγίας και του Ιησού Χριστού» (Λεξικόν Ελευθερουδάκη, τ. 11, σελ. 382).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου