ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ 11ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1927
ΠΡΟΕΔΡΟΣ. Προ της Ημερησίας Διατάξεως τον λόγον έχει ο κ. Δ. Μπότσαρης.
Δ. ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ. Ασφαλώς, κύριοι συνάδελφοι ,θα έχει φθάσει μέχρι της ακοής υμών το θλίβερόν άγγελμα του θανάτου του ηρωικού στρατηγού Ιωάννου. Δεν πρόκειται προ Σώματος πολιτικού να προβώμεν εις λόγους εγκωμιαστικούς, εις ουδέν ωφελούντας. Γνωρίζομεν όλοι οι Έλληνες , ότι υπήρξεν ο αντιπροσωπευτικώτερος τύπος και το ευγενέστερον σύμβολον εποχής καλών ημερών ως και ψυχή ήτις αντέσχεν εις όλας τας καταδρομάς της τύχης. Από της χθες ο ανδρείος μεταξύ ανδρείων Ελλήνων δεν είναι ττλέον εν μέσω ημών, ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος δεν υπήρξε στρατοκράτης ακριβώς διότι υπήρξε στρατιώτης και μόνον στρατιώτης.
Κρήτη, Μπιζάνι, Σκρα, Ιωνία
Είναι μεταξύ των πρωταγωνιστών εκείνων, όσοι εκλέησαν τας Ελληνικάς λόγχας, αρκεί ως ιερόν τρίπτυχον να αναπτυχθή προ της μνήμης ημών ως ευγενέστερος συμβολισμός η ανάμνησις της δράσεως του εκλιπόντος στρατηγού εις την Κρήτην, εις το Μπιζάνι, εις το Σκρα και την Ιωνίαν. Πραγματικώς παλλαϊκαί εκδηλώσεις, αι οποίαι συνώδευσαν τον στρατηγόν μέχρι της τελευταίας του κατοικίας, απαλλάσσουσιν ως πιστή κινηματογραφική εικών πάντα τον επιθυμούντα του ασκόπου κόπου της εξάρσεως του έργου του εκλιπόντος στρατηγού. Και πλέον τούτου, δια να είμαι ειλικρινής, οφείλω να είμαι σκληρός κατά τι, ίνα τονίσω εις την Κυβέρνησιν, ότι μετά θλίψεως δεν είδον παρά το φέρετρον του αποθανόντος γενναίου, ολόκληρον το Υπουργικόν Συμβούλιον Κυβερνήσεως Οικουμενικής, ως η σημερινή. Είδον αναμφιβόλως την παρουσίαν δύο εκ των κ. κ. Υπουργών, δεν, γνωρίζω δέ αν αύτη υπήρξεν αντιπροσωπευτική ή συμπτωματική. Αλλ' ως τον ευγενέστερον φόρον αποδόσεως τιμής θα ήθελον να είχον ίδει σύσσωμον την Κυβερνησιν παρά το φέρετρον του ήρωος, αποδίδουσαν φόρον τιμής και εκπληρούσαν δια της παρουσίας της τον σεβασμόν ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού. Αλλ' οι πλατωνικοί ύμνοι εις ουδέν συντελούσι. Θα ήμην ευτυχέστερος, αν ελησμόνουν ταχέως την μικράν ταύτην παιράλείψιν, θα υπήρχε περισσή η διόρθωσις αυτής, αν απεδεικνύομεν ότι η Κυβέρνησις και η Βουλή είναι αποφασισμέναι να αποδώσωσι τον προσήκοντα φόρον ευγνωμοσύνης.
Η πενία του
Ο στρατηγός αφήκεν αδελφήν γραίαν και πάσχουσαν, ανάπηρον απολύτως, πολύ μεγαλυτέραν του και δυστυχώς πενομένην σήμερον κατά τρόπον ασυγκρίτως σκληρότερον τής πτωχείας, ήτις συνετέλεσε κατά πολύ είς τόν πρόωρον θάνατον του στρατηγού.
Γνωρίζω τας δυσχερείς στιγμάς, ας διερχόμεθα, άλλ' αν δεν μας απέλιπε το αισθητήριον της ευγνωμοσύνης, αν σκεφθώμεν ότι ο αποθανών νέος στρατηγός κατά πάντα φυ-σικόν νόμον ηδύνατο επί μακρά έτη να ζήση, θα κατελήγομεν εις το συμπέρασμα, ότι ανεξόδως θα ηδυνάμεθα να παραχωρήσωμεν την σύνταξιν του εκλιπόντος ήρωος εις χείρας εκείνης, η οποία δεν ηδυνήθη να συγκρατήση δια των χειρών της την εκφεύγουσαν ζωήν του.
Υποθέτω, ότι η Κυβέρνησις και οι κ.κ. Υπουργοί των Οικονομικών και Στρατιωτικών ιδιαιτέρως, θέλουσιν αναμφιβόλως ενωτισθή του επιεικούς πνεύματος, το οποίον διαβλέπω ότι διαλάμπει εις την Βουλήν και θέλουσι μελετήσει κατά πόσον θα ήτο δυνατή η εκπλήρωσις της οφειλομένης οφειλής, θά ήτο τούτο φόρος δίκαιος και επανόρθωσις αδικίας , η οποία ανεπιγνώτως εγένετο, διότι δεν ελήφθη εγκαίρως κάποια μέριμνα ίνα τύχη πραγματικής περιθάλψεως ο αποθανών στρατηγός.
Η πικρία
Θ. ΧΑΒΙΝΗΣ. Προσθέτω και εγώ την παράκλησιν προς την Κυβέρνησιν και την Βουλήν, όπως το Κράτος έλθη αρωγόν εις την αδελφήν του στρατηγού Ιωάννου, όστις καθ' όλον αυτού το στάδιον το στρατιωτικόν υπήρξε το δείγμα της αυταπαρνήσεως και της γενναιότητος. Προς την αδελφήν του στρατηγού Ιωάννου, όστις, παρ΄ όλας τας μεγίστας υπηρεσίας, τας οποίας προσέφερεν εις το Κράτος, ευρέθη την τελευταίαν στιγμήν στερούμενος και αυτού του επιουσίου άρτου, εισαχθείς δε υπό των συναδέλφων του εις κρατικόν νοσοκομείον, απέθανε με την πικρίαν εις τα χείλη, ότι και η αδελφή ταυ, η μόνη επιζώσα εκ της οικογενείας του, στερουμένη των πάντων, είναι δυνατόν να αποθάνη και αυτή εκ πείνης. Δια τούτο προσθέτω και εγώ την παράκλησιν ττρος την Βουλήν και την Κυβέρνησιν να συναινέσουν, όπως έλθη αρωγόν το Κράτος και απονείμη σύνταξιν προς την επιζώσαν γραίαν αδελφήν του, εβδομηκοντούτιδα ήδη.
I. ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ. Ήθελον και εγώ να συστήσω εις την Βουλήν, όπως λάβη την ελαχίστην πρόνοιαν δια την γραίαν αδελφήν του αποθανόντος στρατηγού, η οποία ελάχιστον χρόνον θα ζήση και είναι δίκαιον να της απονειμηθή η σύνταξις, την οποίαν ελάμβανεν ο αδελφός της, ο οποίος απέθανε καθ' ον τρόπον απέθανε, μη επηρεασθείς από πολιτικά φρονήματα, ούτε και από άλλο τι, παρά από την εθνικήν ιδέαν, και ο οποίος δεν ηδύνατο να αποκτήση την επάρκειαν του βίου, όπως πολλοί άλλοι την απέκτησαν, χωρίς να απασχοληθούν εις παλεμικάς επιχειρήσεις, όπως εκείνος.
Επώλει τα υπάρχοντα του
Ε. ΑΛΕΞΑΤΟΣ. Κύριε Πρόεδρε, και από της πτέρυγας ταύτης ακούεται η φωνή, ήτις συμφωνεί με την παράκλησιν των κ.κ. συναδέλφων σχετικώς με τον γενναίον στρατηγόν, ο οποίος εξέλιπε.
Ως είναι γνωστόν, ο στρατηγός Ιωάννου υπήρξε δείγμα στρατιωτικής αυταπαρνήσεως και πατριωτικής αυτοθυσίας και έπρεπε να αποθάνη δια να γίνη γνωστόν, ότι ο άνθρωπος αυτός μέχρι της τελευταίας στιγμής επώλει τα υπάρχοντα του δια να συντηρηθή, καλυπτόμενος επί της επιθανατίου κλίνης του με μόνον τον στρατιωτικόν του μανδύαν.
Και εγένετο γνωστόν, μετά τον θάνατον του δυστυχώς, ότι εις εποχήν, καθ' ην άλλοι εφαρτίασαν, αυτός αντετάχθη καί αντετάχθη εις θλιβεράς ημέρας, κατά τας οποίας άλλοι Έλληνες αξιωματικοί κατά τρόπον ακατανόμαστον επρόδωσαν τα Ελληνικά συμφέροντα εν Κωνσταντι-νουπόλει.
Η εθνική συνείδησις, η οποία αντιπροσωπεύεται εν τη αιθούση ταύτη, είναι υποχρεωμένη να αμείψη τον γενναίον αξιωματικόν, δια να γίνη, γνωστόν, ότι η Ελληνική, Βουλή, η εκπροσωπούσα τον Ελληνικόν Λαόν, δεν είναι Βουλή, η οποία, ως ελέχθη, αισθάνεται αντιπάθειαν προς τον Στρατόν, αλλ' αισθάνεται αντιπάθειαν μόνον προς εκείνους οί οποίοι εκτρέπονται του προορισμού και της αποστολής των και απεναντίας στρέφει μετά συμπαθείας τα βλέμματα προς εκείνους, οι οποίοι είναι πιστοί του καθήκοντος εκτελεσταί.
Α. ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ. Κύριοι βουλευταί, θα ήτο περιττόν μετά τας στομύλους αγορεύσεις των αξιoτίμων προλαλησάντων, να προσέθετον και εγώ δυο λέξεις, εν τούτοις αισθάνομαι την υποχρέωσιν να συνηγορήσω και εγώ υπέρ της προτάσεως, ήτις επροτάθη δια την αδελφήν του στρατηγού Ιωάννου. Τον στρατηγόν Ιωάννου εγνώρισα άπαξ και έκτοτε δεν τον είδον πλέον. Είχον την ευκαιρίαν και την τιμήν να τον γνωρίσω κατά τους Βαλκανικούς πολέμους εις τα 1912 εις τας επιχειρήσεις της Ηπείρου. Μοι εδόθη τότε ευκαιρία να γνωρίσω την ηρωϊκήν ψυχήν του και όλας τας αρετάς, αι οποίαι κατέστησαν αυτόν ήρωα. Παρακαλώ και εγώ θερμώς την Βουλήν και την Κυβέρνησιν, μετά των προαγορευσάντων συναδέλφων, όπως ευαρεστηθώσι και απονείμωσι σύνταξιν εις την γραίαν αδελφήν του, εις αντάλλαγμα των μεγάλων υπηρεσιών, τας οποίας προσέφερεν εις την Πατρίδα.
Β. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ. Θα ήτο παράλειψις εκ μέρους της Κρήτης, αν δεν εξεφράζετο δημοσία η γνώμη, την οποίαν αισθάνεται η μεγαλόνησος δια τον στρατηγόν Ιωάννου, ο οποίος κατά τα νεαρά έτη της ηλικίας του κατήλθε και ανεζωογόνησε το φρόνημα των γενναίων Κρητών. Τοιούτου ανθρώπου, αφωσιωμένου εις τας ιδεολογικάς του απόψεις, τας οποίας είχεν άνευ ουδεμιάς υστεροβούλου υλικής σκέψεως, νομίζω και εγώ, ότι δεν είναι δυνατόν, παρά η Κυβέρνησις να ενισχύση την οικογένειαν δια της παροχής αναλόγου συντάξεως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ. Προ της Ημερησίας Διατάξεως τον λόγον έχει ο κ. Δ. Μπότσαρης.
Δ. ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ. Ασφαλώς, κύριοι συνάδελφοι ,θα έχει φθάσει μέχρι της ακοής υμών το θλίβερόν άγγελμα του θανάτου του ηρωικού στρατηγού Ιωάννου. Δεν πρόκειται προ Σώματος πολιτικού να προβώμεν εις λόγους εγκωμιαστικούς, εις ουδέν ωφελούντας. Γνωρίζομεν όλοι οι Έλληνες , ότι υπήρξεν ο αντιπροσωπευτικώτερος τύπος και το ευγενέστερον σύμβολον εποχής καλών ημερών ως και ψυχή ήτις αντέσχεν εις όλας τας καταδρομάς της τύχης. Από της χθες ο ανδρείος μεταξύ ανδρείων Ελλήνων δεν είναι ττλέον εν μέσω ημών, ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος δεν υπήρξε στρατοκράτης ακριβώς διότι υπήρξε στρατιώτης και μόνον στρατιώτης.
Κρήτη, Μπιζάνι, Σκρα, Ιωνία
Είναι μεταξύ των πρωταγωνιστών εκείνων, όσοι εκλέησαν τας Ελληνικάς λόγχας, αρκεί ως ιερόν τρίπτυχον να αναπτυχθή προ της μνήμης ημών ως ευγενέστερος συμβολισμός η ανάμνησις της δράσεως του εκλιπόντος στρατηγού εις την Κρήτην, εις το Μπιζάνι, εις το Σκρα και την Ιωνίαν. Πραγματικώς παλλαϊκαί εκδηλώσεις, αι οποίαι συνώδευσαν τον στρατηγόν μέχρι της τελευταίας του κατοικίας, απαλλάσσουσιν ως πιστή κινηματογραφική εικών πάντα τον επιθυμούντα του ασκόπου κόπου της εξάρσεως του έργου του εκλιπόντος στρατηγού. Και πλέον τούτου, δια να είμαι ειλικρινής, οφείλω να είμαι σκληρός κατά τι, ίνα τονίσω εις την Κυβέρνησιν, ότι μετά θλίψεως δεν είδον παρά το φέρετρον του αποθανόντος γενναίου, ολόκληρον το Υπουργικόν Συμβούλιον Κυβερνήσεως Οικουμενικής, ως η σημερινή. Είδον αναμφιβόλως την παρουσίαν δύο εκ των κ. κ. Υπουργών, δεν, γνωρίζω δέ αν αύτη υπήρξεν αντιπροσωπευτική ή συμπτωματική. Αλλ' ως τον ευγενέστερον φόρον αποδόσεως τιμής θα ήθελον να είχον ίδει σύσσωμον την Κυβερνησιν παρά το φέρετρον του ήρωος, αποδίδουσαν φόρον τιμής και εκπληρούσαν δια της παρουσίας της τον σεβασμόν ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού. Αλλ' οι πλατωνικοί ύμνοι εις ουδέν συντελούσι. Θα ήμην ευτυχέστερος, αν ελησμόνουν ταχέως την μικράν ταύτην παιράλείψιν, θα υπήρχε περισσή η διόρθωσις αυτής, αν απεδεικνύομεν ότι η Κυβέρνησις και η Βουλή είναι αποφασισμέναι να αποδώσωσι τον προσήκοντα φόρον ευγνωμοσύνης.
Η πενία του
Ο στρατηγός αφήκεν αδελφήν γραίαν και πάσχουσαν, ανάπηρον απολύτως, πολύ μεγαλυτέραν του και δυστυχώς πενομένην σήμερον κατά τρόπον ασυγκρίτως σκληρότερον τής πτωχείας, ήτις συνετέλεσε κατά πολύ είς τόν πρόωρον θάνατον του στρατηγού.
Γνωρίζω τας δυσχερείς στιγμάς, ας διερχόμεθα, άλλ' αν δεν μας απέλιπε το αισθητήριον της ευγνωμοσύνης, αν σκεφθώμεν ότι ο αποθανών νέος στρατηγός κατά πάντα φυ-σικόν νόμον ηδύνατο επί μακρά έτη να ζήση, θα κατελήγομεν εις το συμπέρασμα, ότι ανεξόδως θα ηδυνάμεθα να παραχωρήσωμεν την σύνταξιν του εκλιπόντος ήρωος εις χείρας εκείνης, η οποία δεν ηδυνήθη να συγκρατήση δια των χειρών της την εκφεύγουσαν ζωήν του.
Υποθέτω, ότι η Κυβέρνησις και οι κ.κ. Υπουργοί των Οικονομικών και Στρατιωτικών ιδιαιτέρως, θέλουσιν αναμφιβόλως ενωτισθή του επιεικούς πνεύματος, το οποίον διαβλέπω ότι διαλάμπει εις την Βουλήν και θέλουσι μελετήσει κατά πόσον θα ήτο δυνατή η εκπλήρωσις της οφειλομένης οφειλής, θά ήτο τούτο φόρος δίκαιος και επανόρθωσις αδικίας , η οποία ανεπιγνώτως εγένετο, διότι δεν ελήφθη εγκαίρως κάποια μέριμνα ίνα τύχη πραγματικής περιθάλψεως ο αποθανών στρατηγός.
Η πικρία
Θ. ΧΑΒΙΝΗΣ. Προσθέτω και εγώ την παράκλησιν προς την Κυβέρνησιν και την Βουλήν, όπως το Κράτος έλθη αρωγόν εις την αδελφήν του στρατηγού Ιωάννου, όστις καθ' όλον αυτού το στάδιον το στρατιωτικόν υπήρξε το δείγμα της αυταπαρνήσεως και της γενναιότητος. Προς την αδελφήν του στρατηγού Ιωάννου, όστις, παρ΄ όλας τας μεγίστας υπηρεσίας, τας οποίας προσέφερεν εις το Κράτος, ευρέθη την τελευταίαν στιγμήν στερούμενος και αυτού του επιουσίου άρτου, εισαχθείς δε υπό των συναδέλφων του εις κρατικόν νοσοκομείον, απέθανε με την πικρίαν εις τα χείλη, ότι και η αδελφή ταυ, η μόνη επιζώσα εκ της οικογενείας του, στερουμένη των πάντων, είναι δυνατόν να αποθάνη και αυτή εκ πείνης. Δια τούτο προσθέτω και εγώ την παράκλησιν ττρος την Βουλήν και την Κυβέρνησιν να συναινέσουν, όπως έλθη αρωγόν το Κράτος και απονείμη σύνταξιν προς την επιζώσαν γραίαν αδελφήν του, εβδομηκοντούτιδα ήδη.
I. ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ. Ήθελον και εγώ να συστήσω εις την Βουλήν, όπως λάβη την ελαχίστην πρόνοιαν δια την γραίαν αδελφήν του αποθανόντος στρατηγού, η οποία ελάχιστον χρόνον θα ζήση και είναι δίκαιον να της απονειμηθή η σύνταξις, την οποίαν ελάμβανεν ο αδελφός της, ο οποίος απέθανε καθ' ον τρόπον απέθανε, μη επηρεασθείς από πολιτικά φρονήματα, ούτε και από άλλο τι, παρά από την εθνικήν ιδέαν, και ο οποίος δεν ηδύνατο να αποκτήση την επάρκειαν του βίου, όπως πολλοί άλλοι την απέκτησαν, χωρίς να απασχοληθούν εις παλεμικάς επιχειρήσεις, όπως εκείνος.
Επώλει τα υπάρχοντα του
Ε. ΑΛΕΞΑΤΟΣ. Κύριε Πρόεδρε, και από της πτέρυγας ταύτης ακούεται η φωνή, ήτις συμφωνεί με την παράκλησιν των κ.κ. συναδέλφων σχετικώς με τον γενναίον στρατηγόν, ο οποίος εξέλιπε.
Ως είναι γνωστόν, ο στρατηγός Ιωάννου υπήρξε δείγμα στρατιωτικής αυταπαρνήσεως και πατριωτικής αυτοθυσίας και έπρεπε να αποθάνη δια να γίνη γνωστόν, ότι ο άνθρωπος αυτός μέχρι της τελευταίας στιγμής επώλει τα υπάρχοντα του δια να συντηρηθή, καλυπτόμενος επί της επιθανατίου κλίνης του με μόνον τον στρατιωτικόν του μανδύαν.
Και εγένετο γνωστόν, μετά τον θάνατον του δυστυχώς, ότι εις εποχήν, καθ' ην άλλοι εφαρτίασαν, αυτός αντετάχθη καί αντετάχθη εις θλιβεράς ημέρας, κατά τας οποίας άλλοι Έλληνες αξιωματικοί κατά τρόπον ακατανόμαστον επρόδωσαν τα Ελληνικά συμφέροντα εν Κωνσταντι-νουπόλει.
Η εθνική συνείδησις, η οποία αντιπροσωπεύεται εν τη αιθούση ταύτη, είναι υποχρεωμένη να αμείψη τον γενναίον αξιωματικόν, δια να γίνη, γνωστόν, ότι η Ελληνική, Βουλή, η εκπροσωπούσα τον Ελληνικόν Λαόν, δεν είναι Βουλή, η οποία, ως ελέχθη, αισθάνεται αντιπάθειαν προς τον Στρατόν, αλλ' αισθάνεται αντιπάθειαν μόνον προς εκείνους οί οποίοι εκτρέπονται του προορισμού και της αποστολής των και απεναντίας στρέφει μετά συμπαθείας τα βλέμματα προς εκείνους, οι οποίοι είναι πιστοί του καθήκοντος εκτελεσταί.
Α. ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ. Κύριοι βουλευταί, θα ήτο περιττόν μετά τας στομύλους αγορεύσεις των αξιoτίμων προλαλησάντων, να προσέθετον και εγώ δυο λέξεις, εν τούτοις αισθάνομαι την υποχρέωσιν να συνηγορήσω και εγώ υπέρ της προτάσεως, ήτις επροτάθη δια την αδελφήν του στρατηγού Ιωάννου. Τον στρατηγόν Ιωάννου εγνώρισα άπαξ και έκτοτε δεν τον είδον πλέον. Είχον την ευκαιρίαν και την τιμήν να τον γνωρίσω κατά τους Βαλκανικούς πολέμους εις τα 1912 εις τας επιχειρήσεις της Ηπείρου. Μοι εδόθη τότε ευκαιρία να γνωρίσω την ηρωϊκήν ψυχήν του και όλας τας αρετάς, αι οποίαι κατέστησαν αυτόν ήρωα. Παρακαλώ και εγώ θερμώς την Βουλήν και την Κυβέρνησιν, μετά των προαγορευσάντων συναδέλφων, όπως ευαρεστηθώσι και απονείμωσι σύνταξιν εις την γραίαν αδελφήν του, εις αντάλλαγμα των μεγάλων υπηρεσιών, τας οποίας προσέφερεν εις την Πατρίδα.
Β. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ. Θα ήτο παράλειψις εκ μέρους της Κρήτης, αν δεν εξεφράζετο δημοσία η γνώμη, την οποίαν αισθάνεται η μεγαλόνησος δια τον στρατηγόν Ιωάννου, ο οποίος κατά τα νεαρά έτη της ηλικίας του κατήλθε και ανεζωογόνησε το φρόνημα των γενναίων Κρητών. Τοιούτου ανθρώπου, αφωσιωμένου εις τας ιδεολογικάς του απόψεις, τας οποίας είχεν άνευ ουδεμιάς υστεροβούλου υλικής σκέψεως, νομίζω και εγώ, ότι δεν είναι δυνατόν, παρά η Κυβέρνησις να ενισχύση την οικογένειαν δια της παροχής αναλόγου συντάξεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου