Το «σύνδρομο των τρελών παραγωγών»
Tου Αποστολου Δοξιαδη
Τα κόμματα διαμαρτυρίας, που εντυπωσίασαν στις εκλογές της 6ης Μαΐου, πήραν αυτές τις μέρες μια γεύση του προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι ήρωες στο τέλος της κωμωδίας του Μελ Μπρουκς «Δυο τρελοί παραγωγοί». Για όσους δεν θυμούνται την υπόθεση: ένας ξοφλημένος παραγωγός του Μπρόντγουεϊ ζει πολυτελώς πουλώντας έρωτα σε ζάπλουτες γριούλες, που βάζει να αγοράσουν ποσοστά στις άθλιες παραγωγές του. Ο λογιστής του κάποτε διαπιστώνει ότι, λόγω ανευθυνότητας και αδιαφορίας, ο παραγωγός πουλούσε στις χρηματοδότριες ποσοστά που αθροίζονταν πάνω από 100: σε μια παραγωγή μάλιστα είχε πουλήσει συνολικά το 350% των κερδών! Καθώς όμως όλες απέτυχαν παταγωδώς, άρα ήταν ζημιογόνες, δεν χρειάστηκε ποτέ να πληρώσει. Εδώ, συνειδητοποιεί ο λογιστής, κρύβεται η ευκαιρία για μια μεγάλη απάτη: θα μαζέψουν ένα αστρονομικό ποσό από τις γηραιές χρηματοδότριες, πουλώντας υπερχιλιαπλάσια ποσοστά των κερδών σε μια νέα παραγωγή. Για να πετύχει το κόλπο, χρειάζεται μόνο ένα πράγμα: να είναι εντελώς σίγουρο ότι θα αποτύχει παταγωδώς εμπορικά, άρα θα αποκλεισθεί το ενδεχόμενο κερδών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου